Pozostałości po stodole.

Było pochmurnie i dosyć zimnawo. Psycho przybył tutaj mając nadzieję na jakieś łupy. Niestety wokół zgliszczy po spalonej stodole było mnóstwo szwendaczy. Coś koło piętnastu. Trochę go to zasmuciło, gdyż zależało mu na znalezieniu jedzenia. Suszona wołowina jakoś mu nie starcza do życia. Gdy ujrzał że zimnych jest tak wiele, padł na ziemię i podczołgał się do jednej ze skarp. Ukrył się za nią i obserwował zombie. Myślał nad tym czy by ich po prostu nie wystrzelać. Zaśmiał się głośno, trupy to usłyszały widocznie, ale nie mogły go dostrzec. Ruszyły mozolnie, mniej więcej w stronę z której usłyszały śmiech, ale po chwili zaczęły błądzić w różnych kierunkach. Odwrócił się do tyłu, opierając się plecami o skarpę i zaczął szperać w torbie. Wyciągnął plastikową butelkę z litrem wody. Wziął kila łyczków i schował ją z powrotem. Czekał, liczył na jakiś cud, coby coś z tymi szwendaczami zrobił.

Cóż, podczas gdy Psycho obmyślał plan, cień przemknął gdzieś na dole. Zniknął za kawałem głazu, po czym ponownie przeskoczył nad stertą desek, za którą ponownie zniknął, tym razem na dłużej. Clementine gorączkowo przeszukiwała plecak, starając się poruszać bezszelestnie. Szwędacze nawet nie patrzyły w jej stronę, zajęte włóczeniem się bez celu. Clem wyjęła nóż z plecaka i szybko dowiązała go do czekana kawałkiem starej sznurówki. Wolała być ubezpieczona, kiedy dookoła kręciło się ich aż tyle. Wyjrzała zza desek i natychmiast wróciła do kryjówki, widząc, że zbliża się zimny. Na wpół oderwana, niewładna ręka zwisała z obszarpanego ramienia. Clementine dawno uodporniła się na takie rzeczy, zupełnie jej to nie ruszało. Widziała obrzydlistwa takie, że kiedyś pewnie rzygała by pod płotem, jednak po byciu wysmarowanym wnętrznościami... Człowiek się przyzwyczaja. Sprawdziła działanie czekana i upewniła się, że może bezpiecznie przebiec za kolejną stertę spalonych, połamanych desek. Nie dostrzegła jak dotąd Psycho, nawet się go tam nie spodziewała. Ludzie raczej unikają tamtych okolic.

Próbując zabić czas, wyciągnął scyzoryk i zaczął sobie nim czyścić paznokcie u dłoni. Co jakiś czas tylo odwracając się patrząc czy nie podchodzi do niego jakiś zombie. Wydaje mi się że trochę tu poczekam. Jak na razie nic ciekawego się nie dzieje. A może by tak... Nie, nie zrobię tego. Zaczął się w myślach kłócić sam ze sobą. Nie mają szans, zaatakuj je z maczetą w ręku! Zrób to! W sumie, czemu nie... I tak już koniec ludzkości, a i zabawa będzie przednia. Gdy już miał wyjść z ukrycia i rzucić się na żywe trupy, w jednej chwili przybiegło tu... Dziecko! No już pewnie nie takie dziecko, ale mała dziewczynka. Psycho zaahamował swoje emocje, oparł się o osłonę i strasznie się zdziwił.
-O k*rwa. Dziecko. Znalazłem dziecko. Lub ono znalazło cię. Nie sądzę, to jest małe dziecko pewnie się szwenda i strasznie się boi, a ja je znalazłem! Coś mi się wydaje że raczej ono na ciebie poluje, cóż... Kanibali nie brakuje. Nie może być! Prędzej ja zjem ją. Dziecko musi być dobre.
Zrobił krok do przodu, przechylił głowę w prawo, w lewo i znów w prawo. Popatrzył się za siebie, ale żaden ze sztywnych nie miał zamiaru tu pochodzić, jak na razie.
-Dziewczynko. Kim jesteś i co tutaj robisz? Nie powinnaś być, cholera, z rodzicami albo ewentualnie opiekunami? Jeszcze się natkniesz na kanibali. Oj, kilku już po drodze do tego miejsca spotkałem. Ale do tego czasu już chyba nic po nich nie zostało na tych drzewach. Piękne to było drzewo, drzewo wisielców. O tak... Dziewczynka jest ludożercą? Czy raczej Diego się mylił co do ciebie. Jeśli będziesz zamierzała mnie zjeść to muszę cię ostrzec że ja spróbuję wtedy zrobić to samo z tobą.