Nancy Boo

Imię: Nancy.
Nazwisko: Boo.
Wiek: 28 lat.
Grupa: Gamma.
Wygląd: Strumienie blond włosów opadają jej wodospadami aż do ud i choć uwielbia dumnie trzymać je rozpuszczone, to ze względów praktycznych najczęściej pozostają ciasno upięte w kok. Twarz o delikatnych rysach zdobią stalowe tęczówki oraz zazwyczaj uradowany fabryką sera uśmiech. Co prawda nie jest typową pięknością, lecz posiada w sobie pewną dozę dostrzegalnego uroku. Nancy jest przeciętnego wzrostu, a przy tym nie brak jej zgrabnych kobiecych kształtów. I choć jako dziennikarka biegająca z jednego miejsca na drugie przywykła do długich wędrówek, nie zdążyła wyrobić sobie wysportowanej sylwetki. Na jej ramionach widnieje kilka wzorzystych tatuaży.
Charakter: Optymistka, która potrafi non-stop rzygać tęczowym niczym fekalia zombie entuzjazmem. Choć nieco nieporadna w stosunkach z innymi ludźmi, to zawsze pełna empatii i zrozumienia, gotowa rozwiązać nawet problemy egzystencjalne kartofla. Mimo gotowości do udzielenia drugiemu pomocy, ponad wszystko stawia jednak własną osobę, w wyjątkach priorytetem oznaczając czyjeś dobro nad swoje. Nawet w obliczu otaczającej ją zewsząd śmierci, stara się odnajdować powody do radości w najprostszych rzeczach, niemal zawsze uskrzydlona szczęściem niczym stado świnek. Nieraz zdarzyło się Nancy zebrać zdziwione spojrzenia ze względu na jej odmienny styl bycia wiecznie podekscytowanego, uradowanego szczeniaczka, ale jednocześnie wielu pozazdrościć mogłoby kobietce niegasnącej w niej niemal nigdy nadziei.
Ekwipunek: Plecak, butelka wody, batonik proteinowy, puszka fasoli, parę ubrań do przebrania, maczeta przy pasie i łom w łapie.
Zdolności: Dobrze posługuje się maczetą, łomem i całkiem nieźle idzie jej skradanie i chowanie się, umiejętności, z których najczęściej korzystała od rozpoczęcia apokalipsy.
Historia: Wiodła dość zwyczajne życie, bez tragicznych losów jak u Edypa, czy odkrywania w sobie magicznych zdolności, które mogłyby zakwalifikować ją do Hogwartu. Miała przyjaciół, rodzinę kilkadziesiąt kilometrów dalej oraz zadowalającą pracę dziennikarki w branży gier, technologii i wszelkich innych elektronicznych bzdetów. Wiele podróżowała, wiele osób poznawała, wiele miała z tego radochy. Niestety na nieszczęście Boo, gdy wszystko rypnęło i Zgnilizny wypełzły na ulice, znajdowała się z dala od domu, przyjaciół, rodziny i wszystkich znajomych, była bowiem wtedy w drodze na konwent na drugim końcu kraju, gotowa zebrać świeże wywiady, nowości i materiały. Jak dotąd jedyną praktykowaną przezeń formą przetrwania było uczestnictwo w przeróżnych eventach, w których, owszem, ludzie przypominali hordy zombie, ale nie próbowali rozerwać jej aorty. W początkowych dniach apokalipsy prawdziwym cudem udało jej się przeżyć. Później natrafiła na jakąś grupę survivalowców i przez jakiś czas trzymała się z nimi, ponieważ brak wiedzy o sztuce przetrwania czynił ją niezwykle niesamodzielną. Z czasem udało jej się zdobyć kilka przydatnych w czasach apokalipsy umiejętności, posługiwać, mniej lub lepiej, paroma rodzajami broni. Pewnego dnia jednak, na jej wcześniejszą grupę napadła chmara umarlaków, rozpraszając jej zupełnie niezorganizowanych członków na wszystkie możliwe strony. Nancy została sama, przerażona, niezdolna do samotnej egzystencji w okrutnym świecie. I cóż, gdyby nie Elizabeth Freeman, blondyneczka byłaby już zapewne martwa. Boo dołączyła do Gammy, darząc jej liderkę ogromnym zaufaniem i, mimo różnicy wieku, także i szacunkiem, wdzięczna za otrzymaną od dziewiętnastolatki szansę na dalsze życie.

Akcept.